TeleScreen Syndroomstoornissen (TS S)

Zelfrapportage vragenlijst met 740 items

Geschikt voor jongeren (> 16 jaar) en volwassenen

Nederlandstalige vragenlijst

Licentiekosten: € 5,00 per afname

Voor wie is de TeleScreen Syndroomstoornissen bedoeld?

De vragenlijst is geschikt voor jongeren vanaf 16 jaar en volwassenen.

Wat meet de TeleScreen S?

De TeleScreen S is een zelfrapportagevragenlijst gericht op de screening van patiënten met een GGZ-hulpvraag. Het instrument screent op de belangrijkste psychiatrische aandoeningen en andere problemen die een reden voor zorg kunnen zijn. De TeleScreen S kan worden ingezet bij het triëren van casuïstiek met enkelvoudige problematiek, maar ook bij vermoedens van complexe pathologie.

Hoe is de TeleScreen S vragenlijst opgebouwd?

De TeleScreen S bestaat uit 740 vragen gebaseerd op de DSM-5. Vragen worden beantwoord door middel van een Ja/Nee, Juist/Onjuist, multiple choice en een open eind antwoordformat.

De TeleScreen S brengt de actuele zorgbehoefte – de problemen waarvoor de patiënt hulp zoekt, of waarvoor de patiënt is verwezen – in kaart. De aanwezigheid van medische, psychosociale en omgevingsproblemen wordt uitgevraagd, omdat deze problemen een belangrijke rol kunnen spelen in het ontstaan of voortbestaan van psychische stoornissen. In navolging van gestructureerde interviews, zoals de SCID-S en de MINI 500, worden stapsgewijze groepen van syndroomstoornissen uit de DSM-5 uitgevraagd. Wanneer iemand voldoet aan de criteria van een DSM-5 stoornis wordt er een indicatie afgegeven.

De TeleScreen S is adaptief, dat wil zeggen dat wanneer de patiënt niet voldoet aan de ingangscriteria voor een specifieke indicatie, de vervolgvragen worden overgeslagen en de vragenlijst verder gaat naar het volgende onderwerp. Hierdoor kan de afnametijd van de TeleScreen S, ondanks de reikwijdte, kort gehouden worden.

Hoe werkt de TeleScreen S scoring?

Scoring is volledig geautomatiseerd. Wanneer een patiënt voldoet aan de criteria van een bepaalde stoornis genereert de applicatie de betreffende DSM-5 diagnose. Het gaat hierbij niet om een definitieve DSM-5 diagnose, maar om een indicatie voor een mogelijke diagnose. De indicaties uit de TeleScreen S dienen te worden getoetst aan andere bronnen van klinische informatie.

Bij de scoring wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire indicaties, aanvullende indicaties en notificaties. Secundaire indicaties zijn indicaties voor bijkomende stoornissen die (waarschijnlijk) het gevolg zijn van de primaire diagnose, zoals bijvoorbeeld een verminderd seksueel verlangen het gevolg kan zijn van een depressieve stoornis. Een aanvullende indicatie brengt informatie over psychopathologie in kaart die niet gekaderd kan worden binnen een DSM-diagnose, maar belangrijk kan zijn voor de casusconceptualisatie, zoals paniekaanvallen. In het geval van suïcidegevaar of een mogelijke psychotische stoornis genereert de TeleScreen S notificaties welke, indien de gebruiker beschikt over de aanvullende instellingen binnen de Embloom applicatie, tevens per e-mail kunnen worden verstuurd aan daartoe aangewezen personen.

De TeleScreen S kan stoornissen indiceren behorend bij onderstaande hoofdcategorieën:

Syndroomstoornissen

Neurobiologische ontwikkelingsstoornissen
Schizofreniespectrum- en andere psychotische stoornissen
Bipolaire-stemmingsstoornissen
Stemmingsstoornissen
Angststoornissen
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Psychotrauma- en stressor gerelateerde stoornissen
Somatisch-symptoomstoornis en verwante stoornissen
Voedings- en eetstoornissen
Slaap-waakstoornissen
Seksuele disfuncties
Genderdysforie
Disruptieve, impulsbeheersings- en andere gedragsstoornissen
Middelgerelateerde en verslavingsstoornissen
Persoonlijkheidsstoornissen
Parafiele stoornissen
Andere problemen die een reden voor zorg kunnen zijn (relatieproblemen, rouwreactie, identiteitsprobleem, acculturatieprobleem, levensfaseprobleem)

Acuut suïcide risico
Hoog suïcide risico
Psychotische kenmerken

Validatieonderzoek onder 480 patiënten van Limburgse huisartsenpraktijken toont aan dat de TeleScreen S diverse syndroomstoornissen correct kan bepalen zonder tussenkomst van de psycholoog. De sensitiviteit en specificiteit was gemiddeld tot hoog bij de meeste classificaties. Dit wil zeggen dat het systeem in het algemeen goed was in het identificeren van de stoornissen en het uitsluiten van patiënten zonder stoornis. Voor een aantal syndroomstoornissen is het aantal fout negatieven hoger, bijvoorbeeld de aanpassingsstoornis (sensitiviteit 0.32, specificiteit 0.98) en autismespectrumstoornis (sensitiviteit 0.68, specificiteit 0.93). Ook geeft de TeleScreen S een adequaat echelonadvies als het gaat om huisartsenzorg met POH-GGZ (specificiteit 0.91, specificiteit 0.99), Generalistische Basis GGZ (sensitiviteit 0.98, specificiteit 0.88) en Specialistische GGZ (sensitiviteit 0.84, specificiteit 0.99).

We kunnen concluderen dat de TeleScreen S over het algemeen een valide bron van informatie is bij het classificeren van psychische stoornissen en de hulpverlener kan ondersteunen bij het geven van een echelonadvies. Het klinische oordeel van de hulpverlener blijft noodzakelijk om de gegevens op een adequate manier te interpreteren en te komen tot de juiste DSM-5 classificatie. Een volledig overzicht van de onderzoeksresultaten is verwerkt in de nieuwe handleiding.